Het is alweer een flinke tijd geleden dat we iets van ons hebben laten horen op dit platform, dus hoog tijd voor een update! Eerlijk is eerlijk: we zijn hier vooral druk bezig met (genieten van) het leven en hebben daardoor weinig tijd of energie om blogs, video’s en andere kanalen bij te houden. Toch blijft het leuk om af en toe wat met het thuisfront te delen en zo in één keer een grotere groep te bereiken.

Waar zijn we nu

Het makkelijkste is om te beginnen bij onze huidige locatie, want alles daarvoor is inmiddels een beetje weggezakt in ons geheugen. Momenteel verblijven we op een boerderij die gerund wordt door twee ontzettend lieve Nederlanders. Een week geleden begon mijn Nieuw-Zeelandse simkaart ineens kuren te vertonen, waardoor we een winkel van de provider moesten opzoeken. Zo kwamen we in Taupo terecht, een plek die ik nog goed herinnerde van mijn eerste reis naar Nieuw-Zeeland.

In de winkel raakten we aan de praat met Emiel, een medewerker met Nederlandse roots. Toen het gesprek op ons visum en werk kwam, vertelde hij dat zijn ouders een boerderij hebben en regelmatig op zoek zijn naar extra hulp. Met onze toestemming gaf hij ons nummer door aan zijn ouders, en diezelfde dag nog nam boerin Aria contact met ons op.

Omdat we in een busje leven, zijn we erg flexibel en kunnen we ons makkelijk aanpassen – zeker als het om werk gaat. Aangezien ons budget de afgelopen weken wat sneller slonk dan gepland, hadden we allebei de behoefte om wat bij te verdienen. Hoewel de boerderij op zo’n vier uur rijden lag van waar we op dat moment waren, spraken we af om de volgende dag langs te komen. We vonden het belangrijk om elkaar persoonlijk te ontmoeten, om zo een goed beeld van elkaar te krijgen.

De boerderij

Rond half 4 ’s middags arriveerden we op de boerderij in Takapau, en de klik was er meteen. Aria en haar man Ben hadden zelfs al een slaapkamer voor ons klaargemaakt! Als welkom kregen we friet met een frikandel speciaal en een kroket – die overigens nog lekkerder was dan die in Nederland tegenwoordig.

Sindsdien zijn we niet meer weggegaan en hebben we afgesproken hier ten minste tot en met Oud en Nieuw te blijven. We draaien mee op de boerderij en leren stap voor stap wat kneepjes van het vak. Dat betekent ook dat we nu al twee ochtenden rond half 5 zijn opgestaan om koeien te melken. En eerlijk? Ik vind het echt supervet om te doen!

Meer updates volgen, maar voor nu genieten we volop van deze unieke ervaring.