Na lang wachten is het eindelijk zover. Terwijl familie en vrienden juist tegen deze dag opzagen, keek ik er stiekem enorm naar uit. De laatste dagen vond ik het wachten steeds vervelender; op een gegeven moment ben je er wel klaar voor, om eerlijk te zijn. Dat betekent natuurlijk niet dat ik de mensen thuis niet zal gaan missen. Een dubbel gevoel dus.

Kleine waarschuwing: dit wordt een lange blog! Tip: je kunt de tekst in ChatGPT zetten en om een korte samenvatting vragen ;-).

Het afscheid

Zoals inmiddels traditie is geworden, bracht mijn beste vriendin Dirkje me naar Schiphol. Mik had de laatste weken bij zijn familie in Den Haag doorgebracht, dus ik zou hem op Schiphol ontmoeten. Door wat file kwamen we iets later aan, en onderweg naar de juiste hal kregen we een onverwachte melding van mijn moeder: er zat een vreemde man in Dirkje’s auto! Dirkje haastte zich terug naar de auto terwijl ik het beveiligingsteam inlichtte. Gelukkig was de inbreker snel betrapt, handelde de beveiliging efficiënt, en konden wij uiteindelijk weer verder met waar we voor kwamen: het afscheid.

Dit keer werd ik door een grotere groep uitgezwaaid dan ooit. Naast mijn ouders, broer, schoonzus en Dirkje, waren ook Mik’s familie en twee goede vrienden van ons beide aanwezig. Het was een emotioneel en moeilijk moment, maar ook heel fijn om dit samen met Mik te kunnen delen en te weten dat ik deze keer niet alleen verder hoefde.

De vlucht

Dat de vlucht lang zou zijn, wist ik van tevoren. Gelukkig kan ik mezelf daar aardig op instellen en me er mentaal goed op voorbereiden. Voor Mik was het echter een andere ervaring, aangezien hij nog nooit eerder zo ver heeft gevlogen.

We vlogen met China Southern. De eerste vlucht was duidelijk comfortabeler dan de tweede. Tijdens de tweede vlucht was de temperatuur niet goed geregeld (veel te warm), gingen de stoelen regelmatig ongemerkt weer rechtop, en hadden we last van veel turbulentie. Ook was de lucht in beide toestellen erg droog, wat ik niet had verwacht gezien de informatie van China Southern over hun toestellen.

Het eten was echt top. Per vlucht kregen we twee grote maaltijden en een snack. We hebben genoten van de variatie aan gerechten en waren steeds goed gevuld. Beide vluchten duurden iets langer dan gepland. De service was verder prima; we hadden vriendelijke medereizigers naast ons die geen overlast gaven, en het entertainmentsysteem was uitgebreid (ook al heb ik er geen gebruik van gemaakt).

De overstap van acht uur verliep ook soepel. De beveiliging in China is behoorlijk strikt, dus het duurde zo’n twee uur voordat we bij de restaurants en tax-free shops waren. Alle spullen worden opnieuw gecontroleerd, en alle elektronische apparaten moeten uit de tassen worden gehaald. Wij hadden nogal wat apparatuur bij ons, dus dit nam wat tijd in beslag. Ook werden er allerlei controles en markeringen uitgevoerd op onze vliegtickets; wat precies werd nagekeken, blijft voor mij een raadsel, maar het kostte de nodige tijd.

We waren even vergeten dat Google, Meta (zoals Facebook, Instagram, WhatsApp), en andere apps niet werken in China. Het vliegveld biedt wel gratis wifi, waarvoor je je paspoort moet laten scannen, maar zonder toegang tot deze apps heb je er niet veel aan. Uiteindelijk heb ik maar een mail gestuurd om het thuisfront te laten weten dat alles goed ging.

Op het vliegveld hebben we de tijd genomen om rond te kijken. Zonder een idee van de wisselkoers, gingen we op de gok ergens zitten om wat te eten. Het eten was heerlijk, en achteraf waren we voor eten en drinken voor twee personen maar zo’n 16 euro kwijt. Dus, als je ooit op Guangzhou Airport bent: je kunt daar gerust lekker eten zonder je zorgen te maken over de kosten! Daarna hebben we nog even ergens rustig gezeten, wat gedronken en wat korte filmpjes opgenomen voor TikTok.

Aankomst in Auckland

Met de shuttlebus zijn we vanaf het vliegveld naar de stad gereden. Vanaf daar moesten we nog een klein stukje lopen naar ons hotel, al bleek dat kleine stukje een behoorlijk steile heuvel te zijn. Met een koffer van zo’n 20 kilo en twee tassen was dat geen makkie!

Bij aankomst in het hotel kregen we een leuke verrassing: een gratis upgrade naar een betere kamer! We verblijven nu in een soort mini-appartement, compleet met een keukentje. Foto’s volgen later in dit blog, maar op dit moment ziet het er nog niet heel netjes uit, dus even geduld.

We hebben allebei behoorlijk last van een jetlag, en Mik is helaas ook nog wat ziekjes (koorts en verkouden). Het kan dus even duren voor ik dit blog helemaal bijwerk, en de updates zijn wat langer. Binnenkort deel ik meer over onze eerste indruk van Auckland en wat we hier ontdekken. Ook staat er een nieuw TikTok filmpje online, update ik mijn Instagram account dagelijks en heb ik wat videoclips opgenomen voor een potentieel vlog. Houd de verschillende sociale platformen dus goed in de gaten.